کتاب «قلب و خمپاره ها» | خاطرات فرمانده دسته شناسایی گروهان ارکان
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، مصطفی پولادوند در ابتدای کتاب خود را اینگونه معرفی می‌کند: مصطفی پولادوند هستم. در فروردین ماه سال ۱۳۴۴ در روستای برناباد از توابع شهرستان الیگودرز به دنیا آمدم. روستایی پرجمعیت که به دلیل مجاورت با دو شهر الیگودرز، ازنا و همچنین رشته کوه اشتران کوه از کوه های زردکوه بختیاری، از آب و هوای خوب، کشت انواع محصولات زراعی و باغهای میوه برخوردار بود. دوره ابتدایی را در برناباد گذراندم. برای ادامه تحصیل به ناچار به یکی از شهرهای اطراف، در فاصله ۱۰ کیلومتری روستا رفتم. به دلیل نبود وسیله نقلیه و امکان تردد روزانه، می بایست در شهر ساکن می شدم. این امر برای خانواده من و سایر خانواده های روستایمان دغدغه خاطر و مخارج مازاد دربرداشت. به همین دلیل اغلب بچه های روستا یا ترک تحصیل کرده و یا برای کمک خرج خانواده به شهرهای بزرگتر می رفتند. اما شرایط برای من طور دیگری رقم خورد.
در تیرماه سال ۶۱ بعد از تمام شدن امتحانات سوم دبیرستان تصمیم گرفتم از طریق بسیج به جبهه اعزام شوم. قبل از اعزام به جبهه می‌بایست دو هفت های آموزش نظامی می‌دیدم. به همراه چند نفر از دوستان به پایگاه سپاه پاسداران شهرستان الیگودرز رفتیم و ثبت نام کردیم. جهت آموزش نظامی به پایگاه نظامی سپاه در روستای گایکان واقع در پانزده کیلومتری شمال شرقی شهر الیگودرز رفتیم. روستایی خوش آب و هوا و کوهستانی بود. آموزشهای اسلحه شناسی، کوهپیمایی، راهپیمایی و رزم شبانه را به صورت فشرده گذراندیم و آماده رفتن به جبهه شدیم.
بعد از فراگیری آموزش های نظامی، رضایت خانواده نیز از شروط اصلی اعزام به جبهه بود. من با گذراندن آموزش نظامی خان اول اعزام به جبهه را گذرانده بودم. وقتی موضوع جبهه رفتن را با پدر و مادرم در میان گذاشتم، پدرم استقبال کرد. مادرم مخالف بود.مادرم قبلا اضطراب و نگرانی حضور فرزندانش در مناطق مرزی و جنگ را تجربه کرده بود. برادر بزرگم، کارمند شهرداری خرمشهر بود که در کار پشتیبانی امور جنگ مشغول به خدمت شده بود. برادر دومم محمد رضا، به محض شروع جنگ تحمیلی چون سرباز منقضی خدمت سال ۵۶ بود، علیرغم جنگ زده بودن و مشکلات خانوادگی و داشتن زن و فرزند به جبهه رفته بود.
شابک:2-35-7409-622-978
